Van alle spelers die zondag tijdens het ABN AMRO Hockey Weekend op hockeyclub Rotterdam rondliepen, had Siem Schoenaker ongetwijfeld de grootste glimlach op zijn gezicht. De 23-jarige hockeyer uit Groesbeek is weer volledig hersteld van een kruisbandblessure. Eindelijk begint zijn avontuur bij Hurley. ‘Hier heb ik een jaar lang kei- en keihard voor gewerkt. Een jaar lang niet hockeyen is zo vreselijk.’

Wat had Schoenaker er zin in, toen hij vorig jaar zomer als aanvaller HGC inruilde voor Hurley. Wat hij op De Roggewoning niet kon, mocht in het Amsterdamse Bos wel: in de defensie spelen.

‘Bij Hurley ben ik vrije verdediger, centraal achterin’, klinkt Schoenaker trots. ‘Dat wilde ik heel graag. In zo’n beetje alle jeugdelftallen heb ik op die positie gestaan, dat is mijn favoriete plek.’

Schoenaker stond te popelen om bij de ploeg van Reinoud Wolff te gaan zorgen voor zo min mogelijk tegengoals, tot hij in de voorlaatste training van de voorbereiding van vorig seizoen zijn kruisband scheurde. Al snel was duidelijk: het seizoen van de voormalig jeugdinternational zat er alweer op.

Eigen strijd

Terwijl Hurley streed tegen degradatie, kende Schoenaker zijn eigen strijd. Hij stond niet op de spelerslijst, min of meer uit zelfbescherming. ‘Ik wilde geen tijdsdruk op de revalidatie zetten en moest me concentreren op mijn eigen herstel.

Daar was hij al druk genoeg mee, zo bleek. Ruim een jaar geleden, op 10 augustus 2020, ging Schoenaker onder het mes. Het eerste halfjaar van zijn revalidatie ging voorspoedig. Onder begeleiding van fysiotherapeut Marc Jansen werden de gewichten bij de krachttraining opgevoerd. Schoenaker: ‘Marc zei nog: als je zó doorgaat kunnen we binnenkort al voorzichtig met bal en stick aan de slag.’

Een paar weken daarvoor mocht de Gelderlander voor het eerst sinds zijn operatie weer rennen. Op een loopband. Desalniettemin was de grijns op het gezicht van Schoenaker niet weg te krijgen. ‘Dat was zo’n mijlpaal’, blikt hij terug. ‘Ik had op dat moment ongeveer acht maanden niet gerend. Bij de laatste keer scheurde ik mijn kruisband. Ook al moest ik in de maanden daarna de bus halen, ik rende nooit. Ik mocht gewoon niets overbelasten. Die keer op die loopband, er viel zo’n grote last van mijn schouders.’

Domper

De ‘up’ in zijn herstelfase werd snel daarna een ‘down’, want Schoenaker had last van een ontstoken kram, een soort nietje waar de kruisband met een stuk bot aan elkaar vastzit. ‘Een ontstoken kram komt wel vaker voor bij kruisbandblessures’, weet Schoenaker. ‘Die kram moest eruit worden gehaald met een operatie, maar de wond ging daarna niet dicht en ging ontsteken. Daarom moest ik weer onder het mes om de wond weer schoon te maken.’

De verdediger van Hurley onderging uiteindelijk twee extra operaties. Schoenaker: ‘Dat was een flinke tegenvaller. De weken daarvoor voelde alsof ze voor niks waren geweest. Gewoon weggegooide tijd. Ik moest opnieuw mijn krachttraining opbouwen.’ Emotioneel werd Schoenaker daarvan. Hij kwam zichzelf tegen, in het bijzijn van zijn fysio’s. ‘Vaak was mijn herstelperiode nog best leuk. Voor de training even bijkletsen, gezellig met een koffietje erbij. Soms zat ik er ook volledig doorheen.’

Schoenaker is naar eigen zeggen kampioen opkroppen. ‘Dat is ergens ook heel goed, daardoor kan ik blijven gaan en gooi ik niet snel de handdoek in de ring. Maar als ik dan brak, dan was het ook meteen heel veel. Te veel eigenlijk. Zeker in die periode van de ontstoken knie. Toen brak in de sportschool bij Marc. Kreeg ik ineens zielige gewichten niet meer omhoog, terwijl ik daarvoor nog met één been honderd kilo kon squaten.’

Toch ging de verdediger van Hurley niet bij de pakken neerzitten. Integendeel. Hij werd strijdbaar. ‘Ik dacht: het gaat me niet gebeuren dat ik de voorbereiding en de start van het nieuwe seizoen niet ga halen. Mijn andere fysio Matthijs (van Keulen, gespecialiseerd in kruisbandrevalidaties, red.) schatte in dat ik nog vijf maanden moest revalideren. Ik wilde in drie maanden weer op het veld staan.’

Iedere dag naar de sportschool

Er werd enorme intrinsieke motivatie gevraagd van Schoenaker. Hij gaf thuis. ‘Ik ben zeven dagen in de week gaan sporten’, klinkt Schoenaker nuchter. ‘Drie dagen in de week rennen en vier keer in de week krachttraining voor mijn benen.’ Dan volgt een lach: ‘Daar ben ik wel heel erg fit van geworden.’

Schoenaker staat na een jaar revalideren dan eindelijk voor zijn officiële debuut bij de club waar hij al ruim een jaar onder contract staat. Aanstaande zondag is het dan zover. Uitgerekend tegen Pinoké, het team van broer Noud. ‘Dat is wel heel bijzonder’, klinkt Schoenaker. ‘Ik besefte tijdens de voorbereiding en op de ABN AMRO Cup pas wat voor een enorm klotejaar ik achter de rug heb. In het afgelopen jaar heb ik dat enorm gerelativeerd, ik probeerde het minder erg te maken. Nu denk ik: Jezus, wat heb ik dit spelletje gemist.’