In Memoriam Jan Gouke Dikkers (1957-2023)

Met groot verdriet geven wij kennis van het overlijden van Jan Gouke Dikkers, afgelopen maandag 6 maart. Na met veel moed en wilskracht tegen een langdurige ziekte te hebben gestreden, heeft hij deze laatste wedstrijd helaas moeten opgeven. Een Hurleyaan in hart en nieren; een mooie, fijne en grote vriend is niet meer bij ons. 

Gouke was bijna 60 jaar lid van Hurley, zijn ouders Roelof en Ietie hebben jaren bij de club gespeeld, net als zijn broer Johannes die in 2011 is overleden. Zodra er door kinderen gehockeyd kon worden was Gouke erbij en heeft hij alle hoogste jeugdteams doorlopen totdat hij al op 17-jarige leeftijd bij de selectie van Heren 1 werd gehaald. Gouke zat zeer diep in de Hurley club geworteld. Stencilen en rondbrengen van "De Keet”; Sinterklaas en Piet in alle verschillende rollen; trainer en coach van menig jeugdteam van de eerste E-tjes tot Jongens A, bestuurs- en commissielid, Lid van Verdienste en bovenal een geweldige hockeyer en teamgenoot.

Goukie heeft gedurende 18 seizoenen in Heren 1 gespeeld. Meestal als zeer betrouwbare vleugelverdediger, maar ook inzetbaar op het middenveld en vernietigend effectief in de spits in de zaal. Met vooral meer-, en soms een beetje minder succes, heeft hij met verschillende lichtingen op eerste- ,overgangs- en hoofdklasse niveau gespeeld. Grote hilariteit wanneer, ergens in de provincie, de helft van de Hurley selectie uit de grote Amerikaan van Pa Dikkers stapte en vervolgens 3 parkeerplekken bezette. Toen Gouk, ergens midden dertig, plaats wilde maken voor de jeugd heeft hij, als speler-coach succesvol Heren 2 naar het landskampioenschap gecoacht. Later werd dat coach schap voortgezet bij Dames 1 in de hoofdklasse en ook op interim-basis, na één van de soms zelf geïnitieerde trainerswissels, bij Heren 1. Dit laatste deed hij uit hoofde van zijn rol als Commissielid Tophockey in het bestuur. Gouke heeft aan de basis gestaan van Hurley’s opmars naar de hoofdklasse, zowel bij de Dames als de Heren. Samen met anderen heeft hij belangrijke stappen gezet ten aanzien van begeleiding, faciliteiten, aantrekkingskracht voor spelers van buiten en veel meer. Daar plukt Hurley nog steeds de vruchten van.

Wat kenmerkte Gouke als speler en coach? Hij was duidelijk één van de fitste in de selectie. Lage verdediger, ook al had hij er niet echt het lichaam voor; perfecte handstop voor een gerenommeerde Hurley corner in die dagen; hard en krachtig in de duels en er waren maar weinig spitsen die niet voegtijdig werden gewisseld. Hij was fair en eerlijk in de duels. Hij kreeg al gauw de bijnaam "Toni Boltini”, vanwege de bijzondere capriolen en standjes die hij gebruikte om in zijn duels toch de bovenliggende partij te worden. Als coach eerlijk en duidelijk tegen zijn spelers, hij verwachtte veel van je en kon er niet tegen als de kantjes ervan werden afgelopen. Een goed tactisch inzicht, met bovenal het gevoel en de kracht om een hecht team te smeden. Het tempo en handelingssnelheid ging er bij de Veteranen wat uit, maar dit werd des te meer gecompenseerd als een prachtig maatje in het team.

Het mooiste wat Gouke aan Hurley heeft overgehouden waren echter niet al die gewonnen duels, niet al die overwinningen en ook niet die talloze zaal- en veld kampioenschappen. Nee, dat was met grote afstand zijn vrouw Philippine. Gouke was de Travolta van de Hurley dansvloer en of het nou Chic, Meatloaf of Bowie was; de souplesse en de creativiteit spatte ervan af op elke TD of ander feestje.  Toen een paar jaar leeftijdsverschil niet meer uitmaakte, zijn Gouke en Phil vanaf midden jaren negentig samen door het leven gegaan. Al jaren kwamen ze op elk Hurleyfeestje, zagen ze teamgenoten met elkaar trouwen, wisten ze alles van elkaar; maar pas toen sloeg dat vonkje over en waren ze vervolgens onafscheidelijk gelukkig met elkaar. Wat een mooi stel en wat prachtig ze al die jaren steeds weer samen op Hurley te zien en bij elke gelegenheid waar ze in de grote Hurleyfamilie met z’n tweeën centraal stonden.

Door de week leidde Gouke een bijzonder goed familiebedrijf, Koula & Dikkers; overgenomen van zijn vader, waar menig teamgenoot nog wel een studentenbaantje in het magazijn heeft gedraaid. Sinds mensenheugenis sponsor van de eerste teams en er is menig budgettair gaatje gedicht en topspeler naar Hurley gehaald of behouden; dankzij de inbreng Gouke. Al het plezier en succes wat hij zelf jaren in ‘het Eerste’ heeft mogen meemaken; gunde hij ook de volgende generaties. Betrokken, genereus, supporter en altijd bereid zijn advies te geven over tactiek, mentaliteit of topsportbeleid. Hij leefde en ademde Hurley met alles!

Gouke voelde zich lang te goed en vooral te fit om met de Veteranen mee te gaan doen. Toch hebben we hier zeker de laatste 25 jaar de meeste wedstrijden met Gouke mogen spelen. Eerst in Veteranen A en later Veteranen 45+. Gedurende al die jaren was hij ook betrokken bij de 20-delige vervolgserie van jaarlijkse zaalkampioenschappen van de Veteranen, waar vorige week op deze plek al aandacht aan besteed werd. Het is natuurlijk uniek dat je een groep mannen bij elkaar hebt die al vanaf jeugd of Heren 1 met elkaar in dezelfde teams spelen. Je kent elkaar door en door, op- en buiten het veld en beleeft met elkaar alles wat op Hurley gebeurt.

Op en buiten het hockeyveld ontstonden talloze vriendschappen. Toernooien in La Baule, Weymouth, Barcelona, Barbados en Buckenburg. Privévakanties met teamgenoten naar elke uithoek van de wereld, met en zonder partners. Diepe vriendschappen met teamgenootjes uit de Jongens A die jaren later nog als de "Wodan Boys” door het leven zouden gaan. Gouke was er steeds bij en altijd een groot plezier om hem erbij te hebben. Zoals één van zijn goede vrienden zei tijdens zijn laatste levensdagen: 'A very lovable man, but he did not necessarily wanted to be loved’.

We gaan Jan Gouke vreselijk missen; als teamgenoot, als Hurleyaan, als supporter langs de kant van welk team er dan ook maar speelt; als deelnemer aan de ALV’s als het echt nodig was; maar bovenal als VRIEND, inderdaad met hoofdletters, waar we alles mee konden delen in gelukkige en in moeilijke tijden. Wat een prachtig en dierbaar mens!

Voor Phil, zullen we Gouke nooit kunnen vervangen, maar met alles wat- en iedereen die hem binnen Hurley lief is en was; zullen we er voor haar zijn. We zullen, voor eenieder op een eigen manier, met trots en vol liefde over hem kunnen vertellen, mooie herinneringen over hem ophalen en hij zal bij velen een zeer warm plekje in ieders Hurley hart behouden.

Lieve Gouke, dank dat we samen met jou Hurleyaan mochten zijn. We hebben van je genoten en zullen je geweldige voorbeeld vaak aanhalen. Heb rust, mooie vriend; we houden enorm van je!

----------