Op het veld van Hurley brak zondagmiddag een volksfeest los toen duidelijk was dat de thuisclub na twee jaar terug is in de Tulp Hoofdklasse Heren. Shoot-outs vormden het sluitstuk van de prachtige wedstrijd tegen HGC. ‘Dit was echt fantastisch. Je wilt iedereen trakteren op de grootste knuffel ooit.’

Alle ogen op het complex van Hurley waren om 17.43 uur gericht op hockeyer Floris van Son. Hij stond op de 23-meterlijn klaar om zijn shoot-out te nemen, toen Hurley op matchpoint stond. Van Son, international van Canada, was er bij op de Olympische Spelen in Tokio. Hij kreeg op het WK 2018 15.000 Indiërs stil met een weergaloze lob. Maar nu moest hij opnieuw bewijzen dat hij over stalen zenuwen beschikt. Met zijn laatste actie als tophockeyer moest de afzwaaiende Van Son zijn ploeg naar de Tulp Hoofdklasse schieten.

Van Son sprintte op HGC-keeper Sam van der Ven af, die ook zijn laatste wedstrijd speelde. Even dreigde het mis te gaan. Hij draaide met zijn rug naar Van der Ven toe en gleed met zijn rechtervoet uit. Maar hij stond op, draaide naar zijn forehand en versloeg Van der Ven met een lob. Juichend van geluk sprintten de spelers van Hurley op hem af. Ze trokken hem naar de grond en sprongen massaal bovenop hem. Onderaan de stapel lag ook Christopher Combe, de keeper van Hurley. Hij stopte twee van de vier shoot-outs van HGC en eiste zodoende een heldenrol op.

‘Dit voelt onwerkelijk’, zei Van Son op het veld terwijl hij het middelpunt was van het feest. ‘Je carrière op zo’n manier afsluiten, is natuurlijk bizar. Dit verzin je niet.’

Lange tijd had HGC zondag de beste papieren

Het bleek middenin het feest niet makkelijk om Van Son te spreken. Tot drie keer toe werd hij uit het interview gesleurd. De eerste keer moest hij zich melden in het afsluitende kringetje van het team. De tweede keer moest hij op de groepsfoto. De derde keer moest hij weer op een andere groepsfoto. ‘Gedurende het seizoen hadden we nooit verwacht dat we nog zo ver zouden komen. Maar in de tweede seizoenshelft verloren we geen wedstrijd meer. Ik ben trots op hoe we tegen HGC hebben gespeeld. Over twee wedstrijden gezien hebben wij verdiend gewonnen.’

De dubbele confrontatie tussen Hurley als HGC was een prachtig gevecht. Zaterdag keek HGC de dood in de ogen bij een achterstand van 0-4, maar knokte het zich in het laatste kwart terug tot 3-4. Zondag schoot de ploeg uit Wassenaar uit de startblokken. Sam Figge scoorde al na anderhalve minuut met een tip-in de 0-1. International Seve van Ass maakte in de tiende minuut de 0-2. Lang leek het zondag niet de middag van Hurley te worden, dat corner na corner miste. Alle seinen stonden voor HGC op groen voor een langer verblijf in de Tulp Hoofdklasse.

Maar toen begon Hurley aan een slotoffensief. Vijf minuten voor tijd speelde de Duitser Jerrit Hüneke drie tegenstanders uit en gaf hij de bal voor. Bij de tweede paal stond Deegan Huisman. Hij tipte het bevrijdende doelpunt binnen, dat voor shoot-outs zorgde. Het thuispubliek ontplofte. Zijn teamgenoten vielen hem in zijn armen. Samen vierden ze een groot feest in de hoek van het veld.

‘Ik denk niet dat dit te beschrijven valt’, zei Huisman. ‘Je weet niet waar je het zoeken moet. Je wilt iedereen trakteren op de grootste knuffel ooit. Dit was echt fantastisch. Zo’n feestje in de hoek vieren, dat is niet normaal. Echt een heerlijk moment. Schitterend.’

Huisman zei het terwijl hij tegen een muur leunde in het clubhuis. De wedstrijd was al drie kwartier afgelopen, maar nog steeds werd het interview om de haverklap onderbroken door een ploeggenoot of een supporter die hem om zijn nek vloog. ‘De stroom in onze kleedkamer is uitgevallen door de hoeveelheid bier die er is rondgesmeten’, lachte hij. Om daarna snel te zeggen: ‘Maar laten we het daar maar niet over hebben.’ Liever begon hij over de teamtrip naar Los Angeles die Hurley afgelopen winter maakte. Vanaf dat moment zette de ploeg de stijgende lijn in, na de teleurstellende vierde plek in de eerste seizoenshelft.

Tranen in de ogen bij coach Enzo Torossi

Namens HGC misten Jan van ‘t Land en Boris Stomps zondag hun shoot-out. Hurley, derde geworden in de Promotieklasse, scoorde vier keer op rij en miste er niet één. ‘HGC voelde de druk om zich te handhaven’, concludeerde Huisman. ‘Wij voelden de druk om te promoveren juist niet. Wij gingen vrij de shoot-outs in.’

Na de winnende shoot-out van Van Son barstte er een volksfeest los. Kinderen stormden het veld op. Vanuit het publiek klonk een daverend applaus. Uit de speakers schalde ‘We are the champions’.

Enzo Torossi, de Argentijnse coach van Hurley, onttrok zich even aan het feestgedruis. Op het veld liep hij met zijn telefoon in zijn handen. De tranen stonden in zijn ogen. ‘Ik belde met m’n broer in Argentinië. Mijn hele familie woont daar’, zei Torossi, die acht jaar geleden naar Nederland kwam om hier te hockeyen. ‘Mijn broer wist de uitslag al. Hij heeft de wedstrijd via het liveblog gevolgd. Het was een emotioneel gesprek. Het ontroerde mij ontzettend.’

Torossi, oud-speler van Klein Zwitserland, staat pas sinds dit seizoen aan het roer van Hurley. In zijn eerste jaar is hij nu meteen gepromoveerd. ‘Ik moet eerlijk zijn. Als beginnende coach heb ik best veel fouten gemaakt. Maar het team, de staf en het bestuur zijn mij blijven steunen. Daar ben ik ze dankbaar voor. Ik heb nooit de druk gevoeld dat wij móésten promoveren. Dat maakte het leven een stuk makkelijker. Maar dat wij hiertoe in staat waren, had ik eerlijk gezegd niet verwacht.’

Wat Torossi nu verwacht van de toekomst? ‘Hopelijk kunnen we op termijn een stabiele hoofdklasser worden. Maar dat wordt niet makkelijk. Ons budget is een stuk lager dan dat van andere hoofdklasseclubs. Gelukkig beschikken we over veel talent. Het plan is om jeugd door te laten stromen.’ Lachend: ‘Maar laat mij eerst van dit moment genieten. Over een week denk ik pas aan volgend seizoen.’